کارولین گراهام -خبرنگار دیلی میل- به تازگی مصاحبه بسیار جالبی با بیل گیتس در سیاتل انجام داده است، مصاحبه  ای که بازتاب زیادی در فضای اینترنت پیدا کرده است.
ترجمه خلاصه شده  و آزادی از این مقاله را برایتان می نویسم:
دسترسی و قرار مصاحبه با بیل گیتس برای مصاحبه چندان ساده نبود و درست به دشواری ملاقات کردن فرماندار یک ایالت می مانست. مصاحبه در اتاق کنفرانس عمارت جدید بنیاد خیریه بیل و ملیندا گیتس انجام شد، یک ساختمان ۵۰۰ میلیون دلاری با دیوارهای شیشه ای که طوری ساخته شده است که کمترین میزان آسیب را به محیط زیست برساند.

مصاحبه گر، در جریان این مصاحبه گیتس را از نظر مهارت های اجتماعی، در سطح پایین ارزیابی می کند. گیتس با وجود اینکه یک شرکت بزرگ چندمیلیارد دلاری را تأسیس کرده است، اما در هنگام مصاحبه، صدایش بیش از حد بلند بود و در حین صحبت کردن مدام روی صندلی می جنبید، دستانش را با گارد دفاعی در جلویش قرار داده بود، انگشتان پایش را تکان می داد و قلمش را در دستش می چرخاند. او از نگاه چشم در چشم عاجز بود و نمی توانست با ریزمکالمه یک ارتباط کلامی را آغاز کند و پی بگیرد.
سال های زیادی از زمانی که او با همکاری پل الن در سال ۱۹۷۵، شرکت مایکروسافت را تأسیس کرد، گذشته است و حالا بیل گیتس ۵۵ سال دارد، تصویر او بارها روی جلد نشریه اقتصادی فوربس کار شده است. او در این فاصله لقب شوالیه را در سال ۲۰۰۵ را از ملکه انگلیس دریافت کرده است و در همین سال از سوی نشریه تایم به همراه همسرش -ملیندا- و بونو -خواننده گروه U2- به عنوان شخصیت برتر سال انتخاب شد.

[align=center]

[/align]

گیتس به دوستی با اشخاص مشهوری مثل اپرا وینفری و بونو افتخار می کند. البته او به واسطه بچه هایش با بعضی از مشاهیر این روزهای دنیا مثل لیدی گاگا هم آشناست، خواننده ای که البته با احتیاط به ترانه هایش در خانه بیل گیتس گوش داده می شود و فرزند ۱۲ سال گیتس مواظب است که کوچک ترین فرزند، که نه سال بیشتر ندارد، بعضی از ترانه ها را که حاوی کلمات ناپسند هستند، نشنود!

[align=center]

[/align]

سه فرزند بیل گیتس وقتی می خواهند با پدرشان شوخی کنند، ترانه ای از «تراوی مک کوی» و «برونو مارس» به نام میلیاردر را برایش می خوانند، ترانه ای که زمانی هم در آمریکا و هم در اروپا، در جدول ترانه های پرفروش، شماره سه بود.
بیل گیتس برای دو دهه لقب ثروتمندترین انسان روی زمین را یدک می کشید ولی مدتی است که کارلوس اسلیم -تاجر مکزیکی- از او پیشی گرفته است. گیتس حالا ۵۶ میلیارد دلار ثروت دارد و البته ۲۸ میلیارد دلاری که او صرف کارهای بشردوستانه کرده است، در این کاهش رتبه مؤثر بوده است.
گیتس سه فرزند دارد: جنیفر ۱۵ ساله، روری ۱۲ ساله و فیبی Phoebe نه ساله. چیزی که برای گیتس مهم است آموزش خوب و سلامت آنهاست و جالب است که گیتس و همسرش تصمیم گرفته اند که برای هر یک از آنها تنها ۱۰ میلیون دلار ارث باقی بگذارند. گیتس دوست دارد که آنها راه خودشان را بروند و حرفه خودشان را پیدا کنند و دنبال کنند. گیتس آنها را مثل بچه های عادی بار آورده، بچه هایی که هر روز پول توجیبی می گیرند.
گیتس خودش برخلاف خیلی از مشاهیر و میلیاردرها زندگی عادی و متناسبی را دنبال می کند، او مرد خانواده است و وقت برای خانواده می گذارد و البته زمانی را هم صرف بازی تنیس و بریج می کند. او گرچه خودروی لکسوس و پورشه دارد، اما دوست دارد با مرسدس معمولی اش بیرون برود، البته آنها وقتی به صورت جمعی بیرون می روند، سوار یک خودروی مینی ون می شوند.
وقتی خبرنگار دیلی میل از گیتس پرسید که آیا بچه هایش آی پد، آی فون یا آی پاد دارند، صورت گیتس در هم رفت و گفت که انها معادل های ویندوزی آنها را دارند مثل یک پخش کننده موسیقی زون!
گیتس از سال ۲۰۰۸ از کار روزانه در مایکروسافت دست کشید و به صورت تمام وقت در بنیاد خیریه اش مشغول شد، او هیچ علاقه ای به بازگشت به وضعیت قبلی در مایکروسافت ندارد. دارایی بنیاد خیریه او ۳۷٫۱ میلیارد دلار است. البته قسمتی از این دارایی را «ورن بافت» اهدا کرده است.
گیتس در سال ۲۰۰۰، اتحادیه جهانی واکسن وایمن سازی را برپا کرد که آخرین اجلاسش به تازگی در لندن برگزار شد و در طی آن ۳٫۷ میلیارد دلار برای واکسن ۲۴۳ میلیون کودک در کشورهای فقیر در برابر پنومونی و سرخک جمع آوری شد. برآوردها نشان می دهد که این کار جان چهار میلیون کودک را درعرض چهار سال  آینده نجات می دهد.
فعالیت های بشردوستانه و خیرخواهانه گیتس از سال ۹۴ شروع شد، همان سالی که گیتس با همسرش ازدواج کرد. در همان سال مادر گیتس -مری- به خاطر سرطان پصتان درگذشت. مادر گیتس، شش ماه قبل از مرگش در نامه ای به عروس اش نوشته بود که از کسانی که صاحب دارایی بیشتری می شوند، انتظارات بیشتر هم باید توقع داشت.
گیتس این نامه را هنوز هم حفظ کرده است. به دنبال مرگ مادر، پدر گیتس در نامه هایی از او خواست که عملا کارهایی در زمینه فعالیت های بشردوستانه بردارد و سرانجام گیتس قانع شد که در این راه سرمایه گذاری کند. پدر گیتس هم در بنیاد خیریه، فعالیت دارد و هنوز هم با وجود کهولت سن و گذر از ۸۵ سالگی در این بنیاد فعال است. گیتس با فروتنی می گوید که این بنیاد را همسرش سر و سامان داده و او فقط چک ها را امضا کرده است.

[align=center]

[/align]

گیتس علاقه زیادی به سرمایه گذاری در زمینه واکسیناسیون دارد. وقتی از او سؤال شد که چرا در مورد سرطان، فعالیت های مشابهی نمی کند، او گفت که از دید او همه حیات ها، ارزش یکسانی دارند ولی وقتی آدم فکر می کند که می شود خیلی ساده جلوی مرگ یک کودک سه ساله مبتلا به مالاریا را گرفت و سال ها زندگی بانشاط در اختیارش قرار داد، آدم قانع می شود که به جای تمرکز سرمایه گذاری برای نجات جان آدم های هفتاد ساله از حمله قلبی و سرطان، در وهله اول بر واکسیناسیون تمرکز کند.
گیتس نسبت به هزینه شدن درست کمک های بشردوستانه خوشبین است. وقتی خبرنگار به او گفت کمک های بشردوستانه ای که باید صرف مردم زیمباوه می شد، به یاران رابرت موگابه رسید، او اطمینان داد که نظارت درستی بر هزینه شدن کمک هایش می کند.
در سؤال بعدی نظر گیتس در مورد کشورهایی مثل هند خواسته شد، کشوری که علیرغم داشتن میلیون ها آدم نیازمند، برنامه فضایی خودشان را دنبال می کنند و ۷۰ میلیاردر دارد. از گیتس پرسیده شد که آیا درست است به چنین کشورهایی کمک شود؟
گیتس ابراز عقیده کرد که چنین کشورهایی به تدریج از قالب کشورهای دریافت کننده کمک درمی آیند، او کره را مثال زد که در طی یک نسل از کشوری که محتاج دریافت کمک های بشردوستانه بود، به کشور ثروتمندی مبدل شده که خود، اهداکننده کمک است. چین هم از شرایط مشابه به در آمده ودر حال حاضر به کمکی نیاز ندارد، اما مردم شمال هند هنوز محتاج کمک های بشردوستانه هستند.
گیتس گفت که چند وقت پیش به اوتار پرادش در شمال هند رفته بود، سفری که بسیار برایش تأثیرگذار بود، او در این سفر در یکی از بیمارستان های کودکی را دید که مبتلا به وبا بود و در حالی که به شدت مایع از دست می داد و رو به مرگ بود، پدرش به عنوان یک انسان نمی توانست کاری برایش بکند. او کودک سه  ساله ای را به یاد آورد که مبتلا به فلج اطفال شده بود و دیگر هرگز نمی  توانست راه برود.

[align=center]

[/align]

او اشاره کرد که در اوتار پرداش کسی او را نمی شناخت، وقتی یکی از مقامات او را همراهی می کرد و از او سؤال شد شخص همراه او کیست، او به شوخی گفت فقط یک مرد سفیدپوست! در مملکتی که دغدغه اصلی تهیه غذای بخور و نمیر است، شاید مایکل جوردن یا محمد علی کلی را بشناسند، اما گیتس را هرگز!
خانه مجلل صد میلیون دلاری گیتس در نزدیکی دریاچه واشنگتن قرار دارد و بیشتر از شش هزار متر مربع مساحت دارد. این خانه مجهز به آخرین فناوری هاست.

[align=center]

[/align]

گیتس یک خواننده حریص و مشتاق کتاب است، گویا او به کتاب های کاغذی بیش از انواع الکترونیک علاقه دارد، با این همه دوست دار کتاب های الکترونیک هم است و عقیده دارد آنها با گذشت زمان از انواع کاغذی، پیشی می گیرند.
اما چیزی که در کتابخانه گیتس، مایه افتخارش است، یکی از دفترچه های یادداشت لئوناردو داوینچی است که او با مبلغ ۳۰٫۸ میلیون دلار در سال ۹۴ خریده است. البته گیتس اسناد و دست خط هایی از آیزاک نیوتون و آبراهام لینکلن هم در اختیار دارد.

[align=center]

[/align]

گیتس اکانت توییتر و فیس بوک خودش را دارد. البته او از درخواست دوستی های بی شمار به ستوه آمده است. گیتس با مارک زاکربرگ ۲۷ ساله -مؤسس فیس بوک- دوست است.
به عقیده گیتس گذاشتن ارث و میراث چیز احمقانه ای است، چیز مهم به نظر او کاهش مرگ و میر اطفال از نه میلیون در سال به چهار میلیون است. گیتس که به پیدا کردن واکسن مالاریا امید دارد، آنقدر دلبسته فعالیت های خیرخواهانه شده است که همه کارهایی را که در نیمه اول عمر در مایکروسافت کرده است، مقدمه ای برای آماده سازی برای انجام اموارت مهم در نیمه دوم عمرش می داند. او حتی گیک بودن را تنها در ارتباط با انسانیت و کمک به همنوع مهم می داند، به عقیده او گیک کسی است که که یک کتاب ۴۰۰ صفحه ای را در مورد واکسن بخواند تا بفهمد که این واکسن کجاها کار می کند و کجاها، نه. گیگ کسی است که بتواند از اطلاعاتش برای افزایش اطلاعات مردم استفاده کند. در این صورت است که گیتس خودش را گیک می داند.

[url]www.novinfun.com[/url]